بررسی رابطه میزان علاقه به شیرینی و پوسیدگی دندان مادر و کودک

زمینه و هدف: با توجه به نگرانی در مورد افزایش پوسیدگی و اهمیت تاثیر مصرف شیرینی بر آن و همچنین کاستی های تحقیقات قبلی، این مطالعه با هدف تعیین میزان علاقه به مواد قندی و ارتباط آن با پوسیدگی دندان مادر با کودک، در مراکز پیش دبستانی تهران در سال 1383 انجام گرفت.

روش بررسی: مطالعه با طراحی توصیفی بر روی صد و بیست زوج کودک پیش دبستانی و مادرانشان جمعاً دویست و چهل نمونه به روش نمونه گیری خوش های تصادفی انجام گرفت. میزان dmft/dmft بر اساس تعاریف سازمان بهداشت جهانی (who) و علاقه به شیرینی با modified sweet preference inventory سنجیده شد. عوامل مرتبط شامل جنسیت کودک و نوع پیش دبستانی کودک، سن، شغل و میزان تحصیلات پدر و مادر، وضعیت تأهل مادر بود. همبستگی بین علاقه به شیرینی مادر و کودک با ضریب همبستگی spearman، رابطه بین علاقه به شیرینی با میزان پوسیدگی با آماره kruskal – wallis و همبستگیdmft, dmft  با ضریب همبستگی pearson تعیین گردید.

یافته ها: همبستگی بین میزان علاقه مادر و کودک به شیرینی برابر 0.14 بود. بین علاقه به شیرینی با میزان dmft/dmft رابطه ای وجود نداشت dmft مادران برابر dmft, 8.53±5.48 کودکان 3.66±3.5 بود که میزان همبستگی آنها برابر 0.02 بود.  

نتیجه گیری: بین میزان علاقه به شیرینی و میزان پوسیدگی دندانی، هم در مادر و هم در کودک ارتباطی مشاهده نشد به عبارت دیگر علاقه به شیرینی در میزان پوسیدگی مادر و کودک نقشی ندارد.