تاثیر میراگرهای tadas و adas در مقاوم سازی قاب خمشی فولادی متوسط

رویکرد مهندسی زلزله در سال های اخیر بهینه کردن خواص دینامیکی سازه در جهت کاهش نیروی وارده به سازه و هدایت تغییر شکل های غیر ارتجاعی به محل های از پیش تعیین شده می باشد. از این رو روش هایی جهت افزایش پریود طبیعی سازه مانند دستگاه های جداساز لرزه ای و روش های جهت افزایش نسبت میرایی مانند میراگراهای جاری شونده ابداع شد. استفاده از میراگرها باعث افزایش میرایی سازه و هدایت و تمرکز آسیب ها به نقاط از پیش تعیین شده در سازه می گردد. سیستم های مستهلک کننده انرژی در ساختمان ها سبب ارتجاعی باقی ماندن اعضای سازه ای در حین زلزله می گردد و در نتیجه از بروز تخریب جلوگیری می نماید. یکی از این میراگرها که مزیت های عمده استفاده از میراگرها یعنی افزایش میرایی سازه، اتلاف انرژی مناسب، امکان هدایت آسیب ها و قابلیت جایگزینی پس از خرابی را در خود جای داده است، میراگرهای فلزی جاری شونده می باشد. در پژوهش حاضر به مطالعه میراگرهای بر روی ساختمان فلزی پرداخته شده است. برای این منظور بر روی سه ساختمان انتخابی تحلیل غیرخطی تاریخچه زمانی تحت رکوردهای مقیاس شده انجام شده است. نتایج بیانگر آن است که میراگرهای الحاقی با افزایش سختی و جذب انرژی باعث بهبود رفتار اعضای اصلی ساختمان ها شده به نحوی که از تشکیل مفاصل پلاستیک در اعضای اصلی جلوگیری می کند. میراگرها با افزایش سختی، جذب انرژی و افزایش سختی رفتار قاب های ساختمانی را بهبود داده و در نتیجه سازه ها به نحو مطلوبی مقاوم سازی شده اند.