معنا درمانی وجودی فرانکل در تطابق با اندیشه های مولوی

معنا درمانی وجودی فرانکل در تطابق با اندیشه های مولوی

ویکتور فرانکل یکی از پیشگامان روانشناسی وجودگرایی و بنیانگذار روش درمانی مبتنی بر «معنا» با اصطلاح «لوگوتراپی» است. او حدود 3 سال به جرم یهودی بودن در اردوگاه های کار اجباری آشویتس تحت کنترل آلمانی ها زندانی بوده و سخت ترین فشارهای جسمی و روحی را تحمل کرد. او مکتب روان درمانی خود را تحت تأثیر تجربیات و خاطراتش در این اردوگاه ها بر پایه یک مفهوم  اساسی که «معنا» است، بنا نهاد. مفاهیم اساسی مرتبط با تفکرات و روش درمان فرانکل شامل، عشق، رنج، آزادی انتخاب، مسئولیت و دیگر مفاهیم وجودی، به همراه نوع دیدگاه او نسبت به دین و خدا، باعث می شود که شباهت هایی با فرهنگ و اندیشه های مفاخر اسلامی و عرفانی ما داشته باشد.

مولانا محمد بن جلال الدین محمد بلخی معروف به (مولوی) نیز به عنوان یکی از بزرگترین عارفان اسلامی و پشتوانه های فرهنگی ایران، که شعرها و غزلیات او دریای ژرف و شگرفی از مبانی و اندیشه های عمیق عرفان و اسلام را در بردارد در سراسر جهان شناخته شده و مراد بسیاری از حقیقت جویان است. در این مقاله با روشی تحلیلی- تطبیقی، هم گونی ها و تطابق پایه های نظریات فرانکل را با اندیشه های عرفانی این شاعر و عارف بزرگ بر اساس اشعـار و غزلیـات او بررسی کرده و شباهت های موجود میان آنها را آشکار کرده ایم. طبق یافته های این تحقیق در نگاه این دو اندیشمند به مفاهیم عشق، رنج، اختیار، مرگ و گذران زندگی شباهت ماهوی وجود دارد. لذا مناسب است که به دلیل تشابه تفکرات فرانکل با پشتوانه ها و معیارهای فرهنگی مردم ایران، به طوری گسترده تر و عمیق تر از رویکرد درمانی او درجریان مشاوره و درمان در ایران  بهره برند.