گونه شناسی الگوی هشتی در معماری مسکن درونگرای ایران (اصفهان، یزد،کاشان)

گونه‌شناسی الگوی هشتی در معماری مسکن درونگرای ایران (اصفهان، یزد،کاشان)

در معماری ایرانی هر فضای کالبدی به منظور فعالیتی خاص، برای رفع نیازهای ساکنین آن فضا شکل گرفته که فرم آن همواره متأثر از عواملی چون ویژگی‌های اقلیمی، مصالح و امکانات فنی، فرهنگ حاکم بر جامعه و خلاقیت طراحان بوده است. عناصر میانی و فضاهای واسط چون رواق، هشتی، ایوان، دالان در معماری مسکونی ایران نقش مؤثری داشته و در واقع این عناصر، سلسله مراتب فضایی بنا را تشکیل می‌دهند؛ که در این میان هشتی به عنوان یک فضای چند عملکردی که مهمترین نقش آن حرکت و تقسیم فضایی است از جایگاه بیشتری در معماری سنتی ایران برخوردار می‌باشد.

این پژوهش با هدف مطالعه گونه‌های مختلف هشتی در خانه‌های سنتی ایران و ارزیابی چگونگی فرم و مشخصات کالبدی آن در شهرها و دوره‌های مختلف معماری ایران تدوین شده است.

روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی است و با انتخاب نمونه‌های مساکن سنتی در معماری درونگرای ایران انجام شده است. روش جمع‌آوری اطلاعات از نوع کتابخانه‌ای بوده و با مشاهده خانه های سنتی ایران و در نهایت ترسیم دیاگرام تحلیلی از آن‌ها به بررسی انواع هشتی در بناهای مسکونی ایران پرداخته و سپس با تحلیل ساختاری و یافتن الگو و درون‌مایه مشترک و تناسبات معماری حاکم و بررسی مشخصات کالبدی آنها نتایجی حاصل شد که بیانگر تفاوت الگوی هشتی بر اساس عواملی نظیر اقلیم و دوره‌های تاریخی و … می باشد.