دانشگاه صنعتی اراک

دانشگاه صنعتی اراک

طرح تاسیس دانشگاه صنعتی اراک در سال 1368، پس از اتمام جنگ تحمیلی، به عنوان اولین دانشگاه صنعتی پس از انقلاب اسلامی با همکاری وزارتین فرهنگ و آموزش عالی و صنایع وقت به تصویب رسید. پس از افتتاح دفتر دانشگاه در وزارت صنایع یک صد هکتار زمین در شهر اراک جهت اجرای طرح جامع دانشگاه تخصیص یافت.

اندکی پیش تر در سال 1367، طرح آموزشکده فنی و مهندسی تحت نظارت و هدایت دانشگاه علم و صنعت ایران در مرکز آموزش کارخانه ماشین سازی اراک بر اساس برنامه پنج ساله تربیت تکنسین در 9 رشته مهندسی مکانیک، ماشین آلات، برق و الکترونیک، نقشه برداری و راه و ساختمان، معادن و استخراج و ذوب و شیمی با ظرفیت 600 نفر به تصویب رسیده بود.

این مجموعه در سال 1371 پذیرش دانشجو در رشته های ماشین ابزار، ریخته گری و نقشه کشی صنعتی را عملا شروع نمود. در سال 1375 با تغییر سیاست های وزارتین فرهنگ و آموزش عالی و صنایع وقت، دانشگاه علم و صنعت ایران با هدف تربیت نیروی متخصص مورد نیاز صنایع استان مرکزی و بر اساس مطالعات منطقه ای، از سال 1376 به بعد پذیرش دانشجو در رشته های مهندسی ساخت و تولید، نقشه برداری، تاسیسات، اکتشاف معدن و برق – قدرت، تحت عنوان دانشکده فنی و مهندسی اراک وابسته به آن دانشگاه را آغاز نمود.

در سال 1385 استقلال دانشکدۀ فنی و مهندسی از دانشگاه علم و صنعت ایران در هیات دولت تصویب شد و شورای گسترش آموزش عالی تحقق دانشگاه صنعتی اراک را مجددا در دستور کار خود قرار داد. در سال 1389 طرح دانشگاه صنعتی اراک مصوب شده و طرح تفصیلی آن در 10 دانشکده مهندسی با 492 عضو هیات علمی و کارشناس در هیات امناء به تصویب رسید.

دانشگاه صنعتی اراک مطابق با برنامه مصوب راهبردی در حال حاضر با دانشکده های مهندسی مکانیک، مهندسی علوم زمین، مهندسی برق و کامپیوتر و دانشکده علوم و فناوری های نوین و مراکز تحقیقاتی شامل: پژوهشکده صنایع فلزی و آلومینیوم، مرکز تحقیقات کلینیک معدن، مرکز پژوهشی و فناوری توسعه پایدار و مرکز پژوهشی مهندسی فناوری برق و گروه پژوهشی کانسارهای معدنی به فعالیت علمی و پژوهشی مشغــول می باشد.